اَلْمَرْئَةُ الْحَسْناءُ فِى مَنْبِتِ السُّوْءِ;
زنِ زیبایى است که در خانواده آلوده و بدى پرورش یافته!(1)
این برداشت از ارزشهاى حاکم بر انتخاب همسر کجا، و آنچه امروزه در میان گروهى رایج است که از مسأله مال و جمال نیز فراتر رفته و به اموال پدر و بستگان او مى اندیشند، کجا یعنى انتظار مرگ آنها را مى کشند تا صاحب ثروتى شوند!
و گاه در برابر موهوماتى که مردم از نظر طبقات اجتماعى به هنگام ازدواج مطرح مى کنند و یک جوان با ایمان وپاکدامن را به حکم آن که پدرش مثلا یک کارگر ساده یا کشاورز است، لایق همسرى دختر خود نمى دانند، و حتّى مسایل نژادى وقبیلگى را مقدّم بر این فضایل اخلاقى مى شمرند، مى گوید:
مؤمنان خونهایشان مساوى، و همه در ازدواج با هم برابرند!(2)
این در حالى است که حتّى بعد از ظهور اسلام و استقرار آن در بخش عظیمى از جهان، باز گروهى از افراد به ظاهر مسلمان ازدواج عرب را با غیرعرب نکوهش مى کردند و ازدواج بنى هاشم را با غیر آنها عیب مى دانستند!