زیباى حیاست.
در حالى که حیا هنوز بر خانواده هاى مذهبى حاکم است و زن را در هاله زیبایى از قداست و پاکى قرار مى دهد، و به گوهر گرانبهایى تبدیل مى کند که داراى ارزش فوق العاده اى است; در صورتى که نبود حیا زن را به ابتذال مى کشاند و از ارزش و بهاى او مى کاهد.
هنوز در میان قشر دین دار، معمول است که در مجالس عقد به هنگام گرفتن وکالت از دختر براى اجراى صیغه ازدواج، شخص وکیل باید چند مرتبه پیشنهاد وکالت را تکرار کند تا زن با آن موافقت نماید، آن هم با گفتن یک کلمه «بله» که تمام گوشهاى حاضران منتظر شنیدن آن است، و حیا مانع مى شود که عروس بسرعت این کلمه را بگوید، و به هنگامى که این واژه کوچک آمیخته با آن همه حیا در فضاى مجلس مى پیچد، غریو هلهله وشادى از حاضران برمى خیزد.
این حیا و شرم، به زن ارزش مى بخشد. حال آن را با ازدواجهاى نامناسب و روزنامه اى مقایسه کنید و ارزش و اعتبار هر دو را مقایسه نمایید.
جالب اینکه در روایات اسلامى آمده است که در مورد دوشیزگان شنیدن «بله» نیز لازم نیست، همان سکوت معنادار و آمیخته با حجب و حیا که حاکى از رضایت آنها باشد، کافى